آنالیز مکانی و توزیع جغرافیایی مننژیت باکتریال در ایران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

سابقه و هدف: مننژیت یک بیماری عفونی می باشد که در صورت همه گیری در میان افراد جامعه به خصوص در خوابگاه ها، آسایشگاه ها و مدارس، مرگ و میر زیادی را سبب می شود. این مطالعه با هدف تعیین الگوی توزیع مکانی مننژیت در ایران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر اساس دادهای موجود می باشد. ابتدا داده های بروز مننژیت باکتریال مربوط به سال 1392 از 30 استان، در فرم های استاندارد بررسی اپیدمیولوژیک موارد بیماری از مرکز مدیریت بیماری ها اخذ شد و میزان بروز کشوری بیماری محاسبه گردید پس از ورود داده ها در صفحات اکسل و پردازش در بانک اطلاعاتی مکان- مرجع در نرم افزار 3/9 arcgis، نقشه های توزیع استانی بیماری به صورت خروجی از سیستم گرفته شد. یافته ها: موارد مننژیت باکتریال گزارش شده طی سال 1392 از تمام استان های کشور 8411 نفر بوده است. از این تعداد 3 درصد قطعی، 22 درصد محتمل و 75 درصد مظنون بودند. از میان مواردگزارش شده7/40 درصد مونث و بقیه مذکر بودند. از نظر پراکندگی جغرافیایی بیش ترین موارد گزارش شده مننژیت از استان های قزوین، مازندران (بابل) و کردستان بوده است. استنتاج: بر اساس نقشه ها به نظر می رسد استان های قزوین، مازندران و کردستان یا بیش تر در معرض خطر مننژیت باکتریال قرار دارند یا این که نظام مراقبت بیماری در این استان ها پویاتر بوده و گزارش دهی بیماری به طور کامل تر به مرکز مدیریت بیماری ها و اداره بیماری های قابل پیشگیری با واکسن انجام می شود.